An Unbiased View of گردشگری خارجی
سفرنامه مهم، ارزشمند و چندبخشی ژان شاردن، برای اولین بار و بهطور کامل، در فاصله سالهای ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۵ خورشیدی (۱۹۵۶ تا ۱۹۶۶ میلادی) و توسط «محمد محمدلوی عباسی»، نویسنده و مترجم ایرانی، به فارسی ترجمه شد.الغ بیگ، معروف به دون ژوان ایرانی (۱۰۱۳-۱۰۶۵ق.)، منشی ایلچی شاه عباس یکم به دربار شاهان اروپا بود. وی در اروپا به مسیحیت گروید و از طرف دربار اسپانیا به دون ژوان ایرانی ملقب شد. وی ظاهراً سفرنامه مبسوطی از آنچه در راه دیده و شنیده بود به فارسی تدوین کرد. سپس یکی از دوستانش آن را به زبان اسپانیولی برگردانید که در ۱۶۰۴ با نام «روایات دون ژوان» به چاپ رسیده است.
رساله بهابادی مزیت دیگری هم دارد و آن اینکه به خط خود مولانا عبدالله است. یعنی صاحب حاشیه مشهور به ملاعبدالله…»
کتاب «چین و ژاپن» شرح سفر نویسندهی یونانی به خاور دور در سال ۱۹۳۵ است که از سه بخش اصلی تشکیل شده است: بخش اول کتاب «شرح مشاهدات او از شهرها و مناظر ژاپن» است که بانگرسی روانشناسانه به بررسی روحیات جمعی و شوونات و حیات اجتماعی این کشور پرداخته و با بیانی ادیبانه ژاپن را در نیمهی اول قرن بیستم به تصویر کشیده و تبعات و پیامدهای جنگ اول جهانی را بر این سرزمین مورد تامل و بررسی قرار داده است.
صد سال پیش وقتی وسایل ارتباط جمعی فراگیر نبودند، سفرنامه رسانهی مهمی به حساب میآمد. عیار هر سفرنامه را هم نه تنها مسیر و مقصد و ماجراها بلکه دقت سفرنامهنویس تعیین میکرد. اگر عدهی معدودی را که در دورهی قاجار برای فراگیری علوم جدید از ایران دور شدند کنار بگذاریم، میتوانیم مسافرانی که دل به جاده میزدند را در جزو اشرافزادگان همراه دربار، سیاحانی که هدفشان دیدن دنیا بود و مومنانی که استطاعت مالی داشتند و عازم سفر حج و عتبات میشدند قرار داد. در این میان سهم زنان فقط سفرهای زیارتی بود.
یا تعداد و نیز اندکی زرتشتیان وحشتزده و تحقیر شده، در نقاط دورافتادهی یزد و کرمان.»
د) سفرنامههای علمی - تخیلی مانند سفرنامههای ژول ورن و داستانهای تخیلی او.
سفرنامهها را به سه گروه حقیقی، تمثیلی و خیالی تقسیم میکنند. سفرنامه حقیقی، شرح و گزارش سفری است که به راستی در جهان خارج انجام گرفته است. تسکین یک روح آزمند به تعالی یا اثبات و تبلیغ چنین سفری از فواید سفرنامههای تمثیلی است که از نمونههای آن میتوان گردشگری داخلی به ارداویراف نامه؛ «مصباح الارواح» از محمد بردسیری (قرن ۶)؛ و «سیرالعباد الیالمعاد» اثر سنایی غزنوی (قرن ۶) اشاره کرد.
سفرهای گالیور، سیاحت نامه ابراهیم بیگ زین العابدین مراغهای، سرگذشت حاجی بابای اصفهانی جیمز موریه از جمله این انواع سفرنامه هستند.
انتقام بد رفتاریهایی که ترکان عثمانی نسبت به مسیحیان انجام میدادند، هدف دیگر دلا واله رستورانها و کافهها بود؛ بنابراین، دلا واله که تصمیم داشت، در یک لشکرکشی نظامی علیه عثمانیها شرکت کند، همراه شاه عباس عازم اردبیل شد تا جنگهای ایران و عثمانی را از نزدیک شاهد باشد.
قصههاى کهن ایران : حکایت بهرام و پاداش نیکی به حیوانات
گاهی به دیدن رقص زنان و مردمان رفته و دمی به تماشای اشخاصی که از برای پارچهی نانوآب لیمو و فقاعی انواع سعی نموده مصاحبه و تجربه سفر و از کثرت هجوم مردم در بالای یکدیگر ریخته متوجه شده و بعد مراجعت کردم. اخراجات یک سال لاردمیار مزبور زیاده از بیست هزار تومان میشود.
ناصر خسرو قبادیانی بلخی، شاعر، حکیم، فیلسوف و جهانگرد ایرانی، در سال ۴۳۷ هجری قمری و در پی انقلاب فکری، سفری را از مرو (شهری باستانی در خراسان) به قصد زیارت خانهی خدا آغاز و پس از هفت سال، در بلخ به پایان میرساند.
سفرنامهی «سیاحتنامه ایران» با ترجمهی اقبال یغمایی را نشر توس منتشر کرده است.